Maria Skłodowska-Curie urodziła się 7 listopada 1867 roku w Warszawie. Ze względu na brak możliwości studiowania kobiet na uniwersytetach państwowych (były to czasy zaborów; Warszawa należała do zaboru rosyjskiego), Skłodowska w 1891wyjechała do Paryża, gdzie została przyjęta na Sorbonę. Tam też rozwinęła swoją karierę naukową. Była pierwszą kobietą przyjętą na tę uczelnię, zasiadając na równi z wielkimi uczonymi, jak Albert Einstein czy Max Planck.
Maria Skłodowska-Curie Była prekursorką nowej gałęzi chemii – radiochemii. Do jej dokonań należą: rozwinięcie teorii promieniotwórczości (razem z Henrim Becquerelem), technik rozdzielania izotopów promieniotwórczych oraz odkrycie dwóch nowych pierwiastków – radu i polonu. Z jej inicjatywy prowadzono także badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości.
Nagrodą Nobla została wyróżniona po raz pierwszy w 1903 z zakresu fizyki. Nagrodę tę odebrała wraz z mężem, Pierrem Curie oraz Henri Becquerelem, za badania nad odkrytym przez Bequerela zjawiskiem promieniotwórczości.
Drugą Nagrodą Nobla została wyróżniona już 8 lat później, w 1911 roku, z zakresu chemii, za odkrycie dwóch pierwiastków promieniotwórczych – radu oraz nazwanego na cześć Polski, polonu, oraz wydzielenie czystego radu, a także za badania nad pierwiastkami promieniotwórczymi.  
Należy do grona czterech osób, które otrzymały Nagrodę Nobla więcej niż raz. Wśród nich jest jedną z dwóch, które otrzymały nagrody w różnych dyscyplinach. W tej czwórce jest też jedyną kobietą oraz jedynym uczonym uhonorowanym w dwóch różnych naukach przyrodniczych.
Maria Skłodowska-Curie to pierwsza kobieta, która spoczęła w paryskim Panteonie w dowód uznania zasług naukowych. 
Z mężem Pierre’em Curie miała dwie córki: Ève Curie i Irène Joliot-Curie. 
Maria Skłodowska-Curie zmarła 4 lipca 1934 roku w miejscowości Passy na wschodzie Francji. Przyczyną jej śmierci była anemia, jako skutek choroby popromiennej.
W Warszawie znajduje się Instytut Radowy, ufundowany przez polską noblistkę, w celu badań nad radem, promieniotwórczością oraz pierwiastkami promieniotwórczymi. Jako kamień węgielny pod budowę Instytutu użyty został pierwszy wydzielony przez Skłodowską-Curie rad. Przed budynkiem znajduje się pomnik noblistki.